opierdalanie
opierdalanie (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌɔpʲjɛrdaˈlãɲɛ], AS: [opʹi ̯erdalãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) wulg. besztanie, strofowanie
- (1.2) wulg. czyszczenie, opróżnianie
- (1.3) wulg. rzad. okradanie[1]
- (1.4) wulg. zjadanie[1]
- (1.5) wulg. strzyżenie[1]
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza mianownik opierdalanie dopełniacz opierdalania celownik opierdalaniu biernik opierdalanie narzędnik opierdalaniem miejscownik opierdalaniu wołacz opierdalanie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. opierdolenie n, pierdoła mos/ż
- czas. zapierdalać, pierdolić, opierdalać ndk., opierdolić dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rzecz. odczas. od opierdalać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 214.