opierdalać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɔpʲjɛrˈdalaʨ̑], AS[opʹi ̯erdalać], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) wulg. besztać
(1.2) wulg. czyścić, opróżniać
(1.3) wulg. rzad. okradać[1]
(1.4) wulg. zjadać[1]
(1.5) wulg. strzyc[1]

czasownik zwrotny niedokonany opierdalać się

(2.1) wulg. leniuchować, wymigiwać się od pracy[1]
(2.2) wulg. ostrzyc się[1]
odmiana:
(1.1-5) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Mama przez pół godziny opierdalała mnie za bałagan w pokoju.
(1.2) Karol zawsze opierdalał talerz ziemniaków w pięć minut, a dziś coś mu wyraźnie nie podchodziło.
(1.3) Ktoś mi opierdolił piwnicę.
(1.4) Opierdoliłem całą bułę z makiem.
(1.5) Kaśka opierdoliła mnie na krótko.
(2.1) Mam lenia i opierdalam się dziś od rana do wieczora.
składnia:
(1.1) opierdalać + B. • opierdalać za + B.
(1.2) opierdalać + B.
(2.1) opierdalać się
kolokacje:
(1.1) opierdolić z góry na dół = wyrazić ciężką reprymendę, zbesztać z kretesem
(2.1) opierdalać się koncertowo = wymigiwać się od pracy w bezczelny sposób
synonimy:
opieprzać
(1.1) ochrzaniać
(1.2) opędzlować
(2.1) obijać się
antonimy:
(2.1) zapierdalać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. opierdalanie n, pierdoła m
czas. zapierdalać, pierdolić ndk.
przym. pierdolony
związki frazeologiczne:
opierdalać belę
etymologia:
uwagi:
(2.1) raczej nie spotyka się w aspekcie dokonanym, a (2.2) w niedokonanym
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 214.