oparcie

oparcie (język polski)

oparcia (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ɔˈparʲʨ̑ɛ], AS: [oparʹće], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) część mebla służąca do podtrzymywania pleców

(1.2) przen. osoba lub rzecz pomocna w trudnej sytuacji

(1.3) rzecz, na której coś lub ktoś się opiera

(1.4) rzecz. odczas. od oprzeć

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oparcie	oparcia
dopełniacz	oparcia	oparć
celownik	oparciu	oparciom
biernik	oparcie	oparcia
narzędnik	oparciem	oparciami
miejscownik	oparciu	oparciach
wołacz	oparcie	oparcia

(1.4) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	oparcie
dopełniacz	oparcia
celownik	oparciu
biernik	oparcie
narzędnik	oparciem
miejscownik	oparciu
wołacz	oparcie

przykłady:

(1.1) Oparcie mojego fotela komputerowego nie jest zbyt wygodne.

(1.2) Joanno, jestem niezmiernie kontent, iż zawsze znajduję oparcie w twej przezacnej osobie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ergonomiczne / wygodne oparcie • oparcie fotela / krzesła / ławki / zydla

(1.2) być czyimś oparciem • być oparciem dla kogoś • dać / dawać komuś oparcie • szukać oparcia u kogoś / w kimś, czymś • znaleźć / znajdować oparcie w kimś

synonimy:

(1.2) wsparcie, opora

(1.3) podpora

antonimy:

(1.4) nieoparcie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. parcie n, opór mrz, opora ż, opieranie n

czas. opierać ndk., oprzeć dk.

związki frazeologiczne:

w oparciu o

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) back, backrest; (1.2) support
• czeski: (1.1) opěradlo n
• francuski: (1.1) dossier m
• jidysz: (1.1) ספּינע ż (spine)
• niemiecki: (1.1) Lehne ż
• rosyjski: (1.1) спинка ż
• włoski: (1.1) dorsale m, schienale m, spalliera ż

źródła: