opój (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek upijający się, opijający się alkoholem, nadużywający alkoholu
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W dramacie o Henryku V oberżystka opowiada o ostatniej chorobie jednego z najsłynniejszych Szekspirowskich bohaterów, grubego Falstaffa, wielkiego opoja i łgarza, w duszy prostego jak dziecko […][3].
(1.1) Brak perspektywy porównawczej sprawia, o pijaństwo zwykliśmy oskarżać samych tylko Polaków, gdy tymczasem w Europie XVI wieku za największych opojów uchodzili Niemcy, w następnym stuleciu zaczęli z nimi konkurować Rosjanie, w XVIII wieku zaś gorszono się dość powszechnie skłonnością Anglików do ginu i tak dalej[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pijak
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pijalnia ż, pijany mos
przym. pijany
związki frazeologiczne:
etymologia:
od czasownika pol. opić się[5]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pijak
źródła:
  1.   Hasło „opój” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „opój” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Zygmunt Kubiak, Przestrzeń dzieł wiecznych : eseje o tradycji kultury śródziemnomorskiej, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. Janusz Tazbir, Silva rerum historicarum, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  5. Hasło „opój” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 135.