omnipotencja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɔ̃mʲɲipɔˈtɛ̃nʦ̑ʲja], AS[õmʹńipotncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wszechmoc, wszechwładza[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Omnipotencja urzędników naraża firmę na dodatkowe koszty.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wszechmoc, wszechwładza
antonimy:
(1.1) niemoc
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. omnipotentny
przysł. omnipotentnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) z p.łac. omnipotentia < łac. omnipotens < łac. omnis + potenswszystek + mogący, mocny[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  2.   Hasło „omnipotencja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. z Internetu