wymowa:
IPA[ɔ̃ˈmʲjɛʃkat͡ɕ], AS[õmʹi ̯eškać], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) współcz. tylko w stałym połączeniunie omieszkać
(1.2) daw. zaprzepaścić okazję, opuścić coś, zaniedbać, nie dopilnować[1]
(1.3) daw. spóźnić się, zamarudzić, nie zdążyć[1]
(1.4) daw. praw. nie stawić się na rozprawę
(1.5) daw. zamieszkać[1]
odmiana:
(1.1-5) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Nie omieszkam powiedzieć mamie, że stłukłeś szybę.
(1.2) Omieszkałeś lata, nie masz chleba; omieszkałeś targu, niczego nie dostaniesz.[2]
(1.3) Płakać będą na ostatnim sądzie, już do zbawienia omieszkali.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) zaniedbać, zaniechać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-4)
rzecz. omieszka ż, omieszkanie n, omieszkałość ż
czas. omieszkiwać ndk.
(1.5)
rzecz. mieszkanie n
czas. omieszkiwać ndk., mieszkać dk., pomieszkiwać ndk., zamieszkać dk., zamieszkiwać ndk.
przym. omieszkały
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nie omieszkać
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zaniedbać
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spóźnić
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nie + stawić się
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zamieszkać
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. III: N-Ó, Warszawa 1900–1927, s. 773-774.
  2. 2,0 2,1 Piotr Skarga za   Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. III: N-Ó, Warszawa 1900–1927, s. 773-774.