odyniec

odyniec (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈdɨ̃ɲɛt͡s], AS: [odỹńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) łow. stary samiec samotnie żyjący, najczęściej w odniesieniu do dzika, rzadziej do żubra

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odyniec	odyńce
dopełniacz	odyńca	odyńców
celownik	odyńcowi	odyńcom
biernik	odyńca	odyńce
narzędnik	odyńcem	odyńcami
miejscownik	odyńcu	odyńcach
wołacz	odyńcu	odyńce

przykłady:

(1.1) Wyczailiśmy w zaroślach sporego odyńca.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pojedynek

antonimy:

(1.1) locha

hiperonimy:

(1.1) samiec

hiponimy:

(1.1) gamrat

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

XVI w.; zapożyczenie z ukr. одинец ← один

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) boar
• niemiecki: (1.1) Keiler m
• ukraiński: (1.1) одинец m

źródła: