odtylcówka (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) broń palna nabijana od strony nasady lufy; zob. też broń odtylcowa w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) John, uniesiony przez konia, ściskając go silnie kolanami, usiłował otworzyć odtylcówkę i wsunąć w lufę ładunek nowy[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. odtylcowy
przysł. odtylcowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. odtylcowy + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jules Verne, Przygody trzech Rossyan i trzech Anglików w Południowej Afryce, tłum. Władysław Ludwik Anczyc, Księgarnia Ferdynanda Hoesicka, Warszawa 1883.