odpust
odpust (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rel. w Kościele katolickim: darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy; zob. też odpust w Wikipedii
- (1.2) etn. kośc. uroczystość kościelna ku czci patrona danego kościoła połączona z kiermaszem bądź festynem; zob. też odpust parafialny w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik odpust odpusty dopełniacz odpustu odpustów celownik odpustowi odpustom biernik odpust odpusty narzędnik odpustem odpustami miejscownik odpuście odpustach wołacz odpuście odpusty
- przykłady:
- (1.1) Podstawowe zasady dotyczące uzyskiwania odpustów zawarte są w prawie kanonicznym[1].
- (1.2) Na odpuście w Cieszynie kupiłem sobie korkowca.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) odpust cząstkowy / zupełny • sprzedaż odpustów • handel odpustami
- (1.2) odpust parafialny • pójść na odpust • być na odpuście • wrócić z odpustu
- synonimy:
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) rómel
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) łaska
- (1.2) uroczystość
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. odpuszczenie n, odpuszczanie n, odpustność ż
- czas. odpuścić dk., odpuszczać ndk.
- przym. odpustowy, odpustny
- przysł. odpustowo
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) indulgence; (1.2) Parish festival, fair
- francuski: (1.1) indulgence ż
- łaciński: (1.1) indulgentia ż
- niemiecki: (1.1) Ablass m
- rosyjski: (1.1) индульгенция ż, отпущение (грехов) n
- rumuński: (1.1) otpust n
- wilamowski: (1.1) opyłyss m, opyłys m
- włoski: (1.1) indulgenza ż
- źródła: