odczytywać (język polski)

edytuj
 
mężczyzna odczytuje (1.2) komunikat
 
technik odczytuje (1.3) pomiar
wymowa:
IPA[ˌɔṭt͡ʃɨˈtɨvat͡ɕ], AS[oṭčytyvać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. odczytać)

(1.1) czytać tekst zapisany nieznanymi znakami lub zapisany niewyraźnie
(1.2) publicznie czytać na głos
(1.3) zapoznawać się ze wskazaniami urządzenia pomiarowego
(1.4) interpretować coś, domyślać się czegoś
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIIIa
przykłady:
(1.1) Niewidomi odczytują dotykając pismo palcami.
(1.2) Nasz profesor miał zwyczaj odczytywać listę osób, które zdały egzamin.
(1.3) Podczas jazdy samochodem odczytywałem aktualną prędkość.
(1.4) Zdaje się, że wielokrotnie źle odczytywałem twoje wypowiedzi. Stąd te nieporozumienia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odszyfrowywać, dekodować
(1.2) czytać, wygłaszać
(1.4) domyślać się, interpretować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odczytywanie n, odczytanie n, odczyt mrz, czytelność ż, poczytność ż
czas. czytać ndk., odczytać dk.
przym. poczytny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: