obwalten

obwalten (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ɔpˈvaltn̩] IPA: [ɔpˈvaltətə] IPA: [ˌvaltətə ˈɔp] IPA: [ɔpˈvaltət] IPA: [ˈɔpɡəˌvaltət]

​

znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie lub nierozdzielnie złożony, nieprzechodni

(1.1) przest. istnieć, zachodzić, panować

odmiana:

(1.1) obwalt|en (obwaltet), obwaltete, obwaltet (haben)

(1.1) rzad. obwalt|en (waltet ob), waltete ob, obgewaltet (haben)

przykłady:

(1.1) Unter den obwaltenden Umständen ist eine baldige Genesung unvorstellbar. → W zaistniałych warunkach szybkie wyzdrowienie jest niemożliwe.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) vorhanden sein, bestehen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: walten • obwalten • vorwalten

źródła: