obuty

obuty (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈbutɨ], AS: [obuty]

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) noszący buty

(1.2) noszący dany rodzaj obuwia

(1.3) wyposażony w buty

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	obuty		obuta	obute	obuci	obute
dopełniacz	obutego		obutej	obutego	obutych
celownik	obutemu		obutej	obutemu	obutym
biernik	obutego	obuty	obutą	obute	obutych	obute
narzędnik	obutym		obutą	obutym	obutymi
miejscownik	obutym		obutej	obutym	obutych
wołacz	obuty		obuta	obute	obuci	obute

przykłady:

(1.1) W średniowieczu nie każdy był obuty.

(1.2) Obuty w sandały

(1.3) Każdy żołnierz był obuty i odziany przez armię.

składnia:

(1.2) obuty w + B.

(1.3) obuty przez + B.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) bosy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. obuć

rzecz. obucie

związki frazeologiczne:

etymologia:

Forma imiesłowu od czasownika obuć.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shod, wearing; (1.2) shod, wearing; (1.3) equipped, provided
• czeski: (1.1) obutý
• francuski: (1.1) chaussé; (1.2) chaussé

źródła: