oburzać

oburzać (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) wywoływać oburzenie – wzbudzać sprzeciw połączony z gniewem

czasownik zwrotny oburzać się

(2.1) odczuwać oburzenie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bulwersować

(2.1) bulwersować się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oburzenie n, oburzanie n

czas. oburzyć dk.

przym. oburzający

przysł. oburzająco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) outrage; (2.1) resent
• francuski: (1.1) indigner, exaspérer, outrer; (2.1) s'indigner
• interlingua: (1.1) indignar; (2.1) resentir
• niderlandzki: (1.1) verontwaardigen; (2.1) verontwaardigd zijn, zich verontwaardigen
• niemiecki: (1.1) empören, entrüsten
• nowogrecki: (2.1) αγανακτώ, αγαναχτώ

źródła: