obrzucać błotem (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɔbˈʒuʦ̑aʥ̑ ˈbwɔtɛ̃m], AS[obžucaʒ́ bu̯otẽm], zjawiska fonetyczne: nazal.udźw. międzywyr.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) wypowiadać się o kimś bardzo nieprzychylnie, szkalować, zniesławiać go
odmiana:
(1.1) związek rządu, zob. obrzucać, „błotem” nieodm.
przykłady:
(1.1) Tu już przesadziłeś! Może faktycznie nie powiedział prawdy, ale to nie powód, aby zaraz robić z niego przestępcę i obrzucać go błotem.
składnia:
(1.1) obrzucać + B. (kogoś) + błotemobrzucać błotem + B. (kogoś)
kolokacje:
synonimy:
(1.1) mieszać z błotem
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: