oblubienica
oblubienica (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. narzeczona lub panna młoda[1]
- (1.2) daw. ulubienica[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oblubienica oblubienice dopełniacz oblubienicy oblubienic celownik oblubienicy oblubienicom biernik oblubienicę oblubienice narzędnik oblubienicą oblubienicami miejscownik oblubienicy oblubienicach wołacz oblubienico oblubienice
- przykłady:
- (1.1) Ogrodem zamkniętym jesteś, siostro ma, oblubienico, / ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dwunastoletnia / książęca oblubienica
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lubienie n
- forma męska oblubieniec mos
- czas. lubić ndk.
- przym. oblubieńczy
- przysł. oblubieńczo
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) używane w kontekście religijnym: Oblubienica Ducha Świętego, Oblubienica Chrystusa[4]
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ulubienica
- esperanto: (1.1) amatino
- źródła:
- ↑
Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „oblubienica” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Pieśń nad Pieśniami 4,12, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Piotr Rostworowski).
- ↑ Hasło „oblubienica” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
