obligować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɔblʲiˈɡɔvaʨ̑], AS[oblʹigovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) zobowiązywać, nakładać obowiązek
(1.2) przest. usilnie prosić, upraszać[1]

czasownik zwrotny niedokonany obligować się

(2.1) daw. brać na siebie obowiązek, zobowiązać się[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) W dalszym ciągu podejmować będziemy kroki, do których obliguje nas prawo[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zobowiązywać
(1.2) upraszać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zobligować dk.
przym. obligatoryjny
przysł. obligatoryjnie
rzecz. obligowanie n, obligacja, obligo
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. obligo[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „obligować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Mariusz GODOS, JAROSŁAW: Zabezpieczenia przez policję komputerów w rektoracie jarosławskiej PWSZ. C.d. Rektor Antoni J. piętnuje już nie tylko media ale i jarosławską policję i prokuraturę., „Życie Podkarpackie”, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.