obligacja
obligacja (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ekon. papier wartościowy o charakterze dłużnym dający posiadaczowi prawo do otrzymania świadczenia od emitenta w określonym terminie; zob. też obligacja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obligacja obligacje dopełniacz obligacji obligacji / przest. obligacyj celownik obligacji obligacjom biernik obligację obligacje narzędnik obligacją obligacjami miejscownik obligacji obligacjach wołacz obligacjo obligacje
- przykłady:
- (1.1) Po konferencji prasowej premiera rentowność polskich obligacji dziesięcioletnich wzrosła do prawie 5 procent.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) obligacja bankowa / korporacyjna / komunalna / municypalna / skarbowa / Skarbu Państwa • obligacja dyskontowa / hipoteczna / wieczysta / zamienna • obligacja kuponowa / zerokuponowa • obligacja imienna / na okaziciela • obligacja roczna / pięcioletnia / dziesięcioletnia… • oprocentowanie / rentowność / zapadalność obligacji • kurs / notowania / rynek obligacji
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obligatariusz m
- przysł. obligatoryjnie
- przym. obligatoryjny, obligacyjny
- czas. obligować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. obligatio → zobowiązanie[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bond
- baskijski: (1.1) obligazio
- białoruski: (1.1) аблігацыя ż
- kataloński: (1.1) obligació ż
- nowogrecki: (1.1) ομόλογο n
- rosyjski: (1.1) облигация ż
- ukraiński: (1.1) облігація ż
- źródła:
