oblativus
oblativus (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1) oblativ|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik oblativus oblativa oblativum oblativī oblativae oblativa dopełniacz oblativī oblativae oblativī oblativōrum oblativārum oblativōrum celownik oblativō oblativae oblativō oblativīs biernik oblativum oblativam oblativum oblativōs oblativās oblativa ablatyw oblativō oblativā oblativō oblativīs wołacz oblative oblativa oblativum oblativī oblativae oblativa
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) oblaticius
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oblatio ż, oblationarius m, oblatiuncula ż, oblator m, oblatum n, oblatus m
- przym. oblaticius, oblatus
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 455.