oblationarius
oblationarius (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) rel. diakon usługujący przy eucharystii[1]
- odmiana:
- (1) oblationari|us, ~i
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oblatus m, oblatio ż, oblatiuncula ż, oblator m, oblatum n
- czas. offero
- przym. oblaticius, oblativus, oblatus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 455.