obieżyświat
obieżyświat (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌɔbʲjɛˈʒɨɕfʲjat], AS: [obʹi ̯ežyśfʹi ̯at], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś wiele podróżujący, włóczący się po świecie
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obieżyświat obieżyświaty dopełniacz obieżyświata obieżyświatów celownik obieżyświatowi obieżyświatom biernik obieżyświata obieżyświatów narzędnik obieżyświatem obieżyświatami miejscownik obieżyświacie obieżyświatach wołacz obieżyświacie obieżyświaty ndepr. M. i W. lm: (ci) obieżyświaci / obieżyświatowie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) łazik, globtroter, tramp, wędrowiec, wędrowniczek, wędrownik, wagabunda[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) podróżnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- forma żeńska obieżyświatka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) světoběžník m
- francuski: (1.1) globe-trotter m, globetrotteur m
- hiszpański: (1.1) trotamundos m & ż
- niemiecki: (1.1) Weltenbummler m
- nowogrecki: (1.1) κοσμογυρισμένος m, ταξιδευτής m
- źródła:
- ↑ Hasło „obieżyświat” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.