obabuchać (język polski) edytuj

 
obabuchane (1.1) dziecko
wymowa:
IPA[ˌɔbaˈbuxaʨ̑], AS[obabuχać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) pot. ciepło kogoś ubrać, dokładnie coś owinąć, okryć dla ochrony przed zimnem

czasownik zwrotny obabuchać się

(2.1) pot. ciepło się ubrać, owinąć się, okryć się czymś ciepłym
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Kupiłam małej śliczną sukieneczkę, a będę musiała obabuchać, bo boje się, że się przeziębi.[1]
(2.1) Można też usiąść w fotelu ze szklanką herbaty, obabuchać się kocem, przytulić kota i słuchając jego mruczenia, uruchomić wyobraźnię.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) opatulić, okutać
(2.1) opatulić się, okutać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obabuchanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Internetu
  2. z Internetu