obłąkanie
obłąkanie (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zaburzenie psychiczne lub choroba psychiczna, obłęd, niepoczytalność
- (1.2) rzecz. odczas. od obłąkać
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik obłąkanie dopełniacz obłąkania celownik obłąkaniu biernik obłąkanie narzędnik obłąkaniem miejscownik obłąkaniu wołacz obłąkanie
- przykłady:
- (1.1) Że Henryk Jakubowski zmarł, to dobrze zrobił, od kilku lat już był zgubiony, a nawet obłąkaniem swym niebezpieczny.[1]
- (1.1) W istocie rzeczy obłąkanie rozwija się stopniowo, a nie jak niektórzy sądzą, że jest ono nagłym atakiem.[2]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obłąkaniec m, obłąkany m, obłąkana ż
- czas. obłąkać dk., obłąkiwać ndk.
- przym. obłąkany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) lunacy, insanity
- arabski: (1.1) جنون m (ǧunūn)
- estoński: (1.1) hullusehoog, jaburus
- francuski: (1.1) folie ż, démence ż
- hiszpański: (1.1) chifladura ż, demencia ż
- interlingua: (1.1) affollamento
- niemiecki: (1.1) Wahnsinn m, Verrücktheit ż
- portugalski: (1.1) loucura ż
- rosyjski: (1.1) безумие n, невменяемость ż
- szwedzki: (1.1) galenskap w
- tajski: (1.1) ความบ้า (khwaam.baa)
- włoski: (1.1) pazzia ż
- źródła: