normatyw

normatyw (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wskaźnik norm, według których ma być wykonana jakaś praca

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	normatyw	normatywy
dopełniacz	normatywu	normatywów
celownik	normatywowi	normatywom
biernik	normatyw	normatywy
narzędnik	normatywem	normatywami
miejscownik	normatywie	normatywach
wołacz	normatywie	normatywy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. normowanie n, normatywista m, normatywizm m, normatywistyka ż, normatywność ż, normatywizacja ż, norma ż

czas. normować, normatywizować ndk., znormatywizować dk.

przym. normatywny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) нарматыў m
• rosyjski: (1.1) нормати́в m
• ukraiński: (1.1) норматив m

źródła: