niestabilny (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌɲɛstaˈbʲilnɨ], ASestabʹilny], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) łatwo przechylający się na boki
(1.2) chwiejny, który nie ma stabilizacji, który się łatwo zmienia
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Auto z takimi "gumami" na gładkiej nawierzchni sprawia wrażenie nieco niestabilnego, gwizd opon na asfalcie przypomina zaśhałas nurkującego bombowca[1].
(1.2) Jeżeli jednak byłoby możliwe przechodzenie kwarków w leptony z niezachowaniem liczby barionowej, to proton powinien być cząstką niestabilną[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) niestabilne krzesło
(1.2) niestabilny nastrój / związekbyć niestabilnym emocjonalnie
synonimy:
(1.2) labilny, rozchwiany, zmienny
antonimy:
(1.1) stabilny
(1.2) stabilny, stały, pewny, niezmienny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niestabilność ż
przysł. niestabilnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. nie- + stabilny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Rafał Jemielita, Land Rover Defender 110 – test, „Motomagazyn nr 05”, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Adam Strzałkowski, O siłach rządzących światem : rzecz o podstawowych oddziaływaniach – grawitacyjnych, elektromagnetycznych, silnych i słabych, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.