niepokorny

niepokorny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɲɛpɔˈkɔrnɨ], AS: [ńepokorny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pozbawiony pokory

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	niepokorny		niepokorna	niepokorne	niepokorni	niepokorne
dopełniacz	niepokornego		niepokornej	niepokornego	niepokornych
celownik	niepokornemu		niepokornej	niepokornemu	niepokornym
biernik	niepokornego	niepokorny	niepokorną	niepokorne	niepokornych	niepokorne
narzędnik	niepokornym		niepokorną	niepokornym	niepokornymi
miejscownik	niepokornym		niepokornej	niepokornym	niepokornych
wołacz	niepokorny		niepokorna	niepokorne	niepokorni	niepokorne

przykłady:

(1.1) Tybet jest dla Chin tym, czym kiedyś była Algieria dla Francji, Indie dla Wlk. Brytanii, czy Polska dla carskiej Rosji: najmniej lojalną, najbardziej niepokorną, a zarazem symbolicznie najważniejszą prowincją imperium.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) krnąbrny, trudny, nieuległy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. niepokornie

rzecz. niepokorność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) جامح

źródła: