neutralność (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌnɛwuˈtralnɔɕt͡ɕ], AS[neutralność], zjawiska fonetyczne: epenteza ł akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. sytuacja państwa, które nie bierze udziału w wojnie toczącej się między innymi państwami[1]
(1.2) powstrzymywanie się od udziału w toczącym się sporze, konflikcie, zatargu
(1.3) cecha tego, co nie wyraża ocen i emocji
(1.4) niewywieranie żadnego wpływu w sensie fizycznym
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) O neutralności Szwajcarii zadecydowały uwarunkowania historyczne.
składnia:
(1.1) neutralność + D.
kolokacje:
(1.4) neutralność węglowa
synonimy:
(1.1) niezaangażowanie, nieingerencja, désintéressement
(1.2) bezstronność, désintéressement
(1.3) indyferentyzm, indyferencja, obojętność; pot. tumiwisizm
antonimy:
(1.2) stronniczość
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. neutratyw mrz, neutron mrz, neutralizacja ż, neutralizowanie n, zneutralizowanie n
czas. neutralizować ndk., zneutralizować dk.
przym. neutralny, neutronowy
przysł. neutralnie
związki frazeologiczne:
zbrojna neutralność
etymologia:
pol. neutralny + -ość; łac.[1]
uwagi:
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[3], Uniwersalny słownik języka polskiego[4]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Tadeusz Glubiński, Historia. Trudny wiek XX, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1992, s. 17; ISBN 83-02-04874-7
  2.   Hasło „neutralność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3.   Hasło „neutralność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.