neapolitański

neapolitański (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌnɛapɔlʲiˈtãj̃sʲci], AS: [neapolʹitãĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z Neapolem lub neapolitańczykami

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	neapolitański		neapolitańska	neapolitańskie	neapolitańscy	neapolitańskie
dopełniacz	neapolitańskiego		neapolitańskiej	neapolitańskiego	neapolitańskich
celownik	neapolitańskiemu		neapolitańskiej	neapolitańskiemu	neapolitańskim
biernik	neapolitańskiego	neapolitański	neapolitańską	neapolitańskie	neapolitańskich	neapolitańskie
narzędnik	neapolitańskim		neapolitańską	neapolitańskim	neapolitańskimi
miejscownik	neapolitańskim		neapolitańskiej	neapolitańskim	neapolitańskich
wołacz	neapolitański		neapolitańska	neapolitańskie	neapolitańscy	neapolitańskie

przykłady:

(1.1) Oprócz operowych arii Carreras śpiewał słynne neapolitańskie pieśni.

składnia:

kolokacje:

(1.1) język neapolitański • dialekt neapolitański • Zatoka Neapolitańska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. neapolczyk mos, Neapol m, neapolitańczyk m, neapolitanka ż

przym. neapolski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Neapolitanus + pol. -ski

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Neapolitan
• białoruski: (1.1) неапалітанскі
• bułgarski: (1.1) неаполитански, неаполски
• chorwacki: (1.1) napuljski
• czeski: (1.1) neapolský
• esperanto: (1.1) napola
• hiszpański: (1.1) napolitano
• niemiecki: (1.1) Neapolitaner, neapolitanisch
• nowogrecki: (1.1) ναπολιτάνικος
• rosyjski: (1.1) неаполитанский
• słowacki: (1.1) neapolský
• słoweński: (1.1) neapeljski
• sycylijski: (1.1) napulitanu
• ukraiński: (1.1) неаполітанський, неапольський
• węgierski: (1.1) nápolyi
• włoski: (1.1) napoletano

źródła: