neapolitańczyk
neapolitańczyk (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌnɛapɔlʲiˈtãj̃n͇t͡ʃɨk], AS: [neapolʹitãĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob. ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) mieszkaniec Neapolu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik neapolitańczyk neapolitańczycy dopełniacz neapolitańczyka neapolitańczyków celownik neapolitańczykowi neapolitańczykom biernik neapolitańczyka neapolitańczyków narzędnik neapolitańczykiem neapolitańczykami miejscownik neapolitańczyku neapolitańczykach wołacz neapolitańczyku neapolitańczycy depr. M. i W. lm: (te) neapolitańczyki
- przykłady:
- (1.1) Mieszkaniec Mediolanu nigdy nie zrozumie neapolitańczyka[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Neapol m
- forma żeńska neapolitanka ż
- przym. neapolitański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Neapolitanus + pol. -czyk
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Neapolitan
- białoruski: (1.1) неапалітанец m
- bułgarski: (1.1) неаполитанец m
- chorwacki: (1.1) Napuljac m
- czeski: (1.1) Neapolitán m
- esperanto: (1.1) napolano
- francuski: (1.1) Napolitain m
- hiszpański: (1.1) napolitano m
- interlingua: (1.1) neapolitano
- niemiecki: (1.1) Neapler m, Neapeler m, Neapolitaner m
- nowogrecki: (1.1) Ναπολιτάνος m
- rosyjski: (1.1) неаполитанец m
- słowacki: (1.1) Neapolčan m
- słoweński: (1.1) Neapeljčan m
- ukraiński: (1.1) неаполітанець m
- włoski: (1.1) napoletano m
- źródła:
- ↑ Glamour, nr 4, Warszawa, 2003 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
