neapolitańczyk

neapolitańczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌnɛapɔlʲiˈtãj̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [neapolʹitãĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mieszkaniec Neapolu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	neapolitańczyk	neapolitańczycy
dopełniacz	neapolitańczyka	neapolitańczyków
celownik	neapolitańczykowi	neapolitańczykom
biernik	neapolitańczyka	neapolitańczyków
narzędnik	neapolitańczykiem	neapolitańczykami
miejscownik	neapolitańczyku	neapolitańczykach
wołacz	neapolitańczyku	neapolitańczycy
depr. M. i W. lm: (te) neapolitańczyki

przykłady:

(1.1) Mieszkaniec Mediolanu nigdy nie zrozumie neapolitańczyka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Neapol m

forma żeńska neapolitanka ż

przym. neapolitański

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Neapolitanus + pol. -czyk

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Neapolitan
• białoruski: (1.1) неапалітанец m
• bułgarski: (1.1) неаполитанец m
• chorwacki: (1.1) Napuljac m
• czeski: (1.1) Neapolitán m
• esperanto: (1.1) napolano
• francuski: (1.1) Napolitain m
• hiszpański: (1.1) napolitano m
• interlingua: (1.1) neapolitano
• niemiecki: (1.1) Neapler m, Neapeler m, Neapolitaner m
• nowogrecki: (1.1) Ναπολιτάνος m
• rosyjski: (1.1) неаполитанец m
• słowacki: (1.1) Neapolčan m
• słoweński: (1.1) Neapeljčan m
• ukraiński: (1.1) неаполітанець m
• włoski: (1.1) napoletano m

źródła: