nasturcja

nasturcja (język polski)

nasturcja (1.2)

wymowa:

IPA: [naˈsturʦ̑ʲja], AS: [nasturcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. Tropaeolum, rodzaj roślin z rodziny nasturcjowatych; zob. też nasturcja w Wikipedii

(1.2) bot. roślina z rodzaju nasturcji (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	nasturcja
dopełniacz	nasturcji
celownik	nasturcji
biernik	nasturcję
narzędnik	nasturcją
miejscownik	nasturcji
wołacz	nasturcjo

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nasturcja	nasturcje
dopełniacz	nasturcji	nasturcji
celownik	nasturcji	nasturcjom
biernik	nasturcję	nasturcje
narzędnik	nasturcją	nasturcjami
miejscownik	nasturcji	nasturcjach
wołacz	nasturcjo	nasturcje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. nasturcjowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Nasturtie < łac. nāsturtium

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) nasturtium; (1.2) nasturtium
• białoruski: (1.1) настурка ż, настурцыя ż; (1.2) настурка ż, настурцыя ż
• esperanto: (1.1) tropeolo; (1.2) tropeolo
• francuski: (1.1) capucine ż
• hiszpański: (1.1) capuchina ż
• ukraiński: (1.1) красо́ля ż, настурція ż; (1.2) красо́ля ż, настурція ż
• wilamowski: (1.1) płacłabłīmła, płacłabłyjmła, płacłabłimła

źródła: