narożnik

narożnik (język polski)

narożnik (1.1) budynku

narożnik (1.3)

narożnik (1.4)

narożnik (1.6)

wymowa:

IPA: [naˈrɔʒʲɲik], AS: [narožʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bud. miejsce styku dwóch ścian zewnętrznych

(1.2) obiekt wybudowany na narożniku (1.1)

(1.3) narożna część pomieszczenia lub wydzielonej przestrzeni, np. boiska

(1.4) narożna kanapa lub sofa

(1.5) rzad. każdy narożny mebel

(1.6) sport. miejsce na ringu przeznaczone do odpoczynku zawodnika

(1.7) narożna część konstrukcyjna czegoś

odmiana:

(1.1-7)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	narożnik	narożniki
dopełniacz	narożnika	narożników
celownik	narożnikowi	narożnikom
biernik	narożnik	narożniki
narzędnik	narożnikiem	narożnikami
miejscownik	narożniku	narożnikach
wołacz	narożniku	narożniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.6) odesłać do narożnika • walczyć w narożniku

synonimy:

(1.1) węgieł

(1.3) róg

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. róg m, poroże n, rożek mrz, różek mrz

przym. narożnikowy, narożny, rogowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też narożnik w Wikipedii

tłumaczenia:

• esperanto: (1.3) angulo
• hiszpański: (1.1) esquina ż, vértice m; (1.3) esquina ż
• niemiecki: (1.4) Ecksofa n; (1.6) Ecke ż

źródła: