nakrętka

nakrętka (język polski)

nakrętka (1.1)

nakrętka (1.2)

wymowa:

IPA: [naˈkrɛ̃ntka], AS: [nakrẽntka], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. element konstrukcyjny o wewnętrznym gwincie

(1.2) pot. nakręcane zamknięcie butelki

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nakrętka	nakrętki
dopełniacz	nakrętki	nakrętek
celownik	nakrętce	nakrętkom
biernik	nakrętkę	nakrętki
narzędnik	nakrętką	nakrętkami
miejscownik	nakrętce	nakrętkach
wołacz	nakrętko	nakrętki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) muterka

(1.2) zakrętka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nakręcenie n, nakręcanie n

czas. nakręcać, nakręcić, kręcić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) nut; (1.2) cap
• baskijski: (1.1) azkoin
• białoruski: (1.1) гайка ż
• bułgarski: (1.1) гайка ż
• estoński: (1.1) mutter; (1.2) kork, pudelikork, keeratav kork, keermega kork
• hiszpański: (1.1) tuerca ż
• kazachski: (1.1) сомын
• litewski: (1.1) veržlė ż
• rosyjski: (1.1) га́йка ż; (1.2) кры́шка ż

źródła: