nadparlamentaryzacja
nadparlamentaryzacja (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌnatparlãmɛ̃ntarɨˈzaʦ̑ʲja], AS: [natparlãmẽntaryzacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) polit. sytuacja w układzie położenia politycznego centrum decyzyjnego w centralnych instytucjach państwowych, polegająca na przeniesieniu punktu podejmowania najważniejszych decyzji do parlamentu[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik nadparlamentaryzacja dopełniacz nadparlamentaryzacji celownik nadparlamentaryzacji biernik nadparlamentaryzację narzędnik nadparlamentaryzacją miejscownik nadparlamentaryzacji wołacz nadparlamentaryzacjo
- przykłady:
- (1.1) W przeciwnym razie grozi nam kolejny obrót „błędnego koła nieuczestnictwa”, w którym mimo niskiej frekwencji parlament i tak zostanie wybrany, a to sprzyjać będzie nadpartycypacji, polegającej na zawłaszczaniu przestrzeni publicznej przez partie polityczne, oraz nadparlamentaryzacji, która oznacza, że jedynym forum debaty w kwestiach publicznych staje się - niereprezentatywny i fatalnie odbierany przez społeczeństwo - parlament.[2]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Andrzej Antoszewski, Ryszard Herbut, Demokracje Europy Środkowo-Wschodniej w perspektywie porównawczej, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1997, ISBN 9788322916377, s. 245.
- ↑ Agnieszka Kasińska-Metryka, Zachowania wyborcze społeczeństwa polskiego po roku 1989: próba oglądu i analiza zjawiska, Wydawnictwo Akademii Świętokrzyskiej, 2006, ISBN 9788371333101, s. 140.