nabrać wody w usta

nabrać wody w usta (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈnabraʥ̑ ˈvɔdɨ ˈv‿usta], AS[nabraʒ́ vody v‿usta], zjawiska fonetyczne: udźw. międzywyr.przyim. nie tw. syl.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa dokonana

(1.1) przestać mówić, pisać na jakiś temat, zamilknąć; milczeć[1]
(1.2) nie chcieć się wypowiedzieć na jakiś temat; uparcie milczeć[2]
odmiana:
(1.1-2) zob. nabrać, „wody w usta” nieodm.
przykłady:
(1.1) Rzecznik prasowy, wcześniej zazwyczaj rozmowny, teraz nagle nabrał wody w usta.
(1.2) Ciągnęli mnie za język, ale nabrałem wody w usta i nie puściłem pary z ust.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1) nie puścić pary z ust, nabrać wody do ust; posp. nabrać wody do gęby
antonimy:
(1) puścić farbę; posp. nie puścić pary z gęby
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
aspekt niedokonany: nabierać wody w usta
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 239.
  2. Stanisław Bąba, Jarosław Liberek, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13696-0, s. 414.