munci (język rumuński) edytuj

wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) pracować[1]

czasownik przechodni

(2.1) męczyć, dręczyć[1]

czasownik zwrotny

(3.1) męczyć się, cierpieć[1]
(3.2) trudzić się, mozolić się[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. muncă ż, muncitor m, muncitoare ż
przym. muncitor, muncitoresc
związki frazeologiczne:
etymologia:
scs. мѫчити, por. serb. мучити, bułg. мъча[2]
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1984, ISBN 83-214-0310-7.
  2.   Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 178.