multiplikacja

multiplikacja (język polski)

multiplikacja (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌmultʲiplʲiˈkat͡sʲja], AS: [multʹiplʹikacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nazwa czynności lub faktu zwielokrotnienia ilości czegoś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	multiplikacja	multiplikacje
dopełniacz	multiplikacji	multiplikacji / przest. multiplikacyj
celownik	multiplikacji	multiplikacjom
biernik	multiplikację	multiplikacje
narzędnik	multiplikacją	multiplikacjami
miejscownik	multiplikacji	multiplikacjach
wołacz	multiplikacjo	multiplikacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mnożenie, pomnażanie, multiplikowanie, zwielokrotnianie; przest. multyplikacja

antonimy:

(1.1) demultiplikacja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. multiplo n, multiplikator m, multyplikator m, multiplikowanie n, multyplikowanie n, zmultiplikowanie n, zmultyplikowanie n, multiplikatywność ż, demultiplikacja ż

czas. multiplikować ndk., multyplikować ndk., zmultiplikować dk., zmultyplikować dk.

przym. muliplikacyjny, multiplikatywny, multiplikacyjny

przysł. multiplikatywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) multiplication
• białoruski: (1.1) мультыплікацыя ż
• francuski: (1.1) multiplication ż
• hiszpański: (1.1) multiplicación ż
• portugalski: (1.1) multiplicação ż
• rosyjski: (1.1) мультипликация ż
• ukraiński: (1.1) мультиплікація ż
• włoski: (1.1) moltiplicazione ż

źródła: