wymowa:
, IPA: [ˈmɔ̃ntɛr], AS: [mõnter], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) robotnik zajmujący się montowaniem i naprawą maszyn i instalacji
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Po zgłoszonej interwencji na miejsce pojechała ekipa monterów, by podwiesić nowe kablenie została jednak dopuszczona na miejsce, ponieważ nie wyraził na to zgody jeden z mieszkańców[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. montownia ż, montaż m, montażowiec m, montażownia ż, montażysta m, montażystka ż, monterka ż, montowanie n, zamontowanie dk.
czas. montować ndk., zamontować dk., zamontowywać ndk.
przym. montażowy, monterski
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. monteur[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „monter” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
wymowa:
IPA: /mɔ̃.te/
znaczenia:

czasownik

(1.1) wchodzić do góry[1]
(1.2) wsiadać (do pojazdu, na zwierzę)[1]
(1.3) wzrastać (o roślinach)[1]
(1.4) wzrastać (o cenach)[1]
(1.5) podnosić się, wzbierać (o wodzie)[1]
(1.6) wznosić się (w powietrze)
(1.7) wznosić się (mieć wysokość)
(1.8) montować[1]
(1.9) zakładać, organizować[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
(1.7) monter à + wysokość
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. montage m, monteur m, montant m, monte ż, montée ż
przym. montant
czas. remonter
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 6 7 Mirosława Słobodska, Słownik francusko-polski polsko-francuski, Harald G, 2007, ISBN 978-83-7423-939-4, s. 244.