monomania

monomania (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmɔ̃nɔ̃ˈmãɲja], AS: [mõnõmãńi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. chorobliwe opanowanie umysłu przez jedną myśl

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) obsesja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monoman m

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mono- + -mania < gr. μόνος + μανία

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) monomania
• estoński: (1.1) monomaania
• francuski: (1.1) monomanie ż
• szwedzki: (1.1) monomani w
• węgierski: (1.1) rögeszme
• włoski: (1.1) monomania ż

źródła:

monomania (język angielski)

wymowa:

bryt. (RP) IPA: /ˌmɒnəʊˈmeɪnɪə/

amer. IPA: /ˌmɑnoʊˈmeɪniə/

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) psych. monomania, obsesja

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monomaniac

przym. monomaniac

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

monomania (język włoski)

wymowa:

IPA: /monomaˈnia/

podział przy przenoszeniu wyrazu: mo•no•ma•ni•a

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. monomania, obsesja

odmiana:

(1.1) lp monomania; lm monomanie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) fissazione

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monomane m ż, monomaniaco m, monomaniaca ż

przym. monomane, monomaniaco, monomaniacale

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. mono- + -mania

uwagi:

źródła: