monoftongizacja
monoftongizacja (język polski) edytuj
- wymowa:
- , IPA: [ˌmɔ̃nɔftɔ̃ŋʲɟiˈzaʦ̑ʲja], AS: [mõnoftõŋʹǵizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. proces przekształcania się dyftongu w monoftong; zob. też monoftongizacja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik monoftongizacja monoftongizacje dopełniacz monoftongizacji monoftongizacji / przest. monoftongizacyj[1] celownik monoftongizacji monoftongizacjom biernik monoftongizację monoftongizacje narzędnik monoftongizacją monoftongizacjami miejscownik monoftongizacji monoftongizacjach wołacz monoftongizacjo monoftongizacje
- przykłady:
- (1.1) Drugim procesem prasłowiańskim była tzw. monoftongizacja dyftongów.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) dyftongizacja
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. monoftong m, monoftongizowanie n
- czas. monoftongizować ndk.
- przym. monoftongiczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) monophthongization
- duński: (1.1) monoftongering w
- hiszpański: (1.1) monoptongación ż
- niemiecki: (1.1) Monophthongierung ż
- norweski (bokmål): (1.1) monoftongering m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) monoftongering ż
- rosyjski: (1.1) монофтонгизация ż
- słowacki: (1.1) monoftongizácia ż
- szwedzki: (1.1) monoftongering w
- ukraiński: (1.1) монофтонгізація ż
- źródła:
- ↑
Hasło „monoftongizacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
