monastycyzm (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. w chrześcijaństwie: forma życia zakonnego cenobickiego lub anachoreckiego, której celem jest większa zażyłość z Bogiem, gorliwość w praktykach religijnych, modlitwie i ascezie; zob. też monastycyzm chrześcijański w Wikipedii
(1.2) rel. w buddyzmie: życie ascetyczne we wspólnocie mnisiej; zob. też klasztor buddyjski w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Kolebki monastycyzmu chrześcijańskiego szukałbym w Egipcie.
(1.2) Oglądałem dokument o monastycyzmie tybetańskim.
składnia:
kolokacje:
(1.1) monastycyzm cysterski / benedyktyński / wschodni / zachodni / chrześcijański / prawosławny / katolicki / średniowieczny / współczesny / irlandzki / iroszkocki / galijski / palestyński / egipski / syryjski
(1.2) monastycyzm tybetański / buddyjski
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. monaster m, monastyr m
przym. monastyczny
przysł. monastycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. monasticus < łac. monachus < gr. μοναχός < gr. μόνος
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.