monark

monark (język duński)

wymowa:

Dania: [moˈaα·k]

IPA: [moˈnɑːg]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) polit. monarcha

odmiana:

(1.1) en monark, monarken, monarker, monarkerne

przykłady:

(1.1) Da Christian 3. får magten i 1536, nedlægger han det norske rigsråd, og Norge omdannes fra selvstændigt kongerige (under samme monark som Danmark) til en dansk provins. → Kiedy Chrystian III obejmuje władzę w 1536 roku, rozwiązuje norweską Radę Państwa, a Norwegia zostaje przekształcona z samodzielnego królestwa (pod rządami tego samego monarchy co Dania) w duńską prowincję.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) dronning, konge

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monarki n

przym. monarkisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. monarchos

uwagi:

źródła:

monark (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) polit. monarcha

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) monarĥ

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. monarko, monarkismo, monarkisto

przym. monarka, monarkisma, monarkista

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1974 (Oka Oficiala Aldono al Universala Vortaro).

por. monarki

źródła:

monark (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) monarcha

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monarki w

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: