monarca

monarca (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [mõ.ˈnaɾ.ka]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) monarcha

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) monarchini

odmiana:

(1-2) lp monarcas; lm monarcas

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) jefe de Estado

(2.1) jefa de Estado

hiponimy:

(1.1) rey, emperador

(2.1) reina, emperatriz

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monárquico m, monarquía ż, monarquismo m

przym. monárquico

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. μόναρχος < gr. μόνος + ἄρχω → sam, jeden + rządzić

uwagi:

źródła:

monarca (język portugalski)

wymowa:

IPA: /mon′arkә/

podział przy przenoszeniu wyrazu: mo•nar•ca

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) monarcha

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monarquia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. μόναρχος < gr. μόνος + ἄρχω → sam, jeden + rządzić

uwagi:

źródła:

monarca (język włoski)

wymowa:

IPA: /mo.'nar.ka/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) monarcha, władca

odmiana:

(1.1) lp monarca; lm monarchi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) re, sovrano

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monarcato m, monarchia ż, monarchiano m, monarchico m, monarchismo m, monarchista m ż

przym. monarchesco, monarchico

przysł. monarchicamente

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. monarcha < gr. μονάρχης (monárkhis) < gr. μονο- + -άρχης < gr. μόνος + ἄρχω → sam, jeden + rządzić

uwagi:

źródła: