mniszek (język polski) edytuj

 
mniszkowie (1.2)
 
mniszek (2.2) lekarski
wymowa:
IPA[ˈmʲɲiʃɛk], AS[mʹńišek], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zdrobn. od: mnich
(1.2) młody mnich
(1.3) gw. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) bot. Taraxacum F.H. Wigg.[2], rodzaj roślin z rodziny astrowatych; zob. też mniszek (roślina) w Wikipedii
(2.2) bot. roślina z rodzaju mniszek (2.1)

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od: mniszka
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
(3.1) zob. mniszka
przykłady:
(1.2) Zjawił się nagle w jurcie młody mniszek i zbliżywszy się z oznakami szacunku do Darambadzara, szepnął mu coś do ucha[3].
(2.2) Malutki mniszek produkuje nektar do godzin południowych, już około trzynastej kwiat się zamyka[4].
(3.1) Pięć czy sześć mniszek spowitych szczelnie w swoje czarne, długie szaty śpiewało łagodnymi, słodkimi głosami[5].
składnia:
kolokacje:
(2.1) mniszek alpejskimniszek bałtyckimniszek besarabskimniszek błotnymniszek czarniawymniszek drobnymniszek lekarskimniszek pospolitymniszek nadmorskimniszek nakrapianymniszek pienińskimniszek źródliskowy
synonimy:
(2.2) pot. mlecz, dmuchawiec; gw. (Śląsk Cieszyński i Zaolzie) mojiczek; st.pol. fyffa[6]; lud. łocyga polna[6], maj[7], męska stałość[8], pępawa[7], popia głowa[6], strzygów pąp[6], świni pysk[6]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mnich m, mniszka ż
przym. mniszkowy, mnisi
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: mnich
źródła:
  1. Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 58.
  2.   Hasło „Taraxacum” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  3. Sławomir Sierecki, Bogowie, złoto, karabiny, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1986, ISBN 83-07-00393-8, s. 36.
  4. Lechosław Herz, Chojnowski Park Krajobrazowy. Przewodnik, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Otwock 2007, ISBN 978-83-89188-67-0, s. 85.
  5. Nikos Kazantzakis, Grek Zorba, tłum. Nikos Chadzinikolau.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Teresa Skubalanka, Polskie nazewnictwo roślin. Struktura zbioru, „Annales Universitates Mariae Curie-Skłodowska Lublin-Polonia”, vol. XXVII/2009, s. 133.
  7. 7,0 7,1 Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia Polska”, vol. 1/2011, s. 78.
  8. Teresa Skubalanka, Polskie nazewnictwo roślin. Struktura zbioru, „Annales Universitates Mariae Curie-Skłodowska Lublin-Polonia”, vol. XXVII/2009, s. 141.