mistanke

mistanke (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) podejrzewać

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) podejrzenie

odmiana:

(2.1) mistanke, mistanken, mistanker, mistankene

przykłady:

(1.1) Vi har lenge hatt mistanker om det. → Od dawna to podejrzewaliśmy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) å ha en mistanke om noe → podejrzewać coś

synonimy:

(1.1) anelse, formodning, mistillit, tvil

antonimy:

(1.1) tillit

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tanke

czas. tenke, mistenke

przym. mistenkelig, mistenksom

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mistanke (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) podejrzenie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: