mirza

mirza (język polski)

mirza (1.1)

mirza (2.1)

wymowa:

<mir-za>, IPA: [ˈmʲirza], AS: [mʹirza], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nie dwuz.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wódz, książę tatarski; perski i turecki tytuł honorowy, np. uczonych (umieszczany przed nazwiskiem) lub książęcy (wtedy po nazwisku); zob. też mirza w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zool. rodzaj małpiatek z rodziny lemurkowatych; zob. też mirza (zwierzęta) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mirza	mirzowie
dopełniacz	mirzy	mirzów
celownik	mirzie	mirzom
biernik	mirzę	mirzów
narzędnik	mirzą	mirzami
miejscownik	mirzie	mirzach
wołacz	mirzo	mirzowie

przykłady:

(1.1) Mimo że na ziemie koronne ruszyły stosunkowo niewielkie siły Tatarów, Kantymir mirza i kałga sułtan Dewlet Gerej powrócili bowiem z większością wojowników do swych ułusów, zniszczenia wywołane przez rabusiów były ogromne.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) murza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od pers. mirza → syn księcia od mir → pan, wódz + pers. za → urodzony, syn od zādan → urodzić się

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mirza
• białoruski: (1.1) мірза m
• perski: (1.1) میرزا
• rosyjski: (1.1) мирза m
• ukraiński: (1.1) мірза m

źródła: