miraculum

miraculum (język łaciński)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) cud

(1.2) podziw, przedmiot podziwu

odmiana:

(1) miraculum, miraculi (deklinacja II)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miraculum	miracula
dopełniacz	miraculī	miraculōrum
celownik	miraculō	miraculīs
biernik	miraculum	miracula
ablatyw	miraculō	miraculīs
wołacz	miraculum	miracula

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. miraculosus, miraculus, mirandus

przysł. miraculose

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. miror + -culum; źródłosłów dla alb. mrekulli, ang. miracle, ast. milagru, duń. mirakel, eo miraklo, franc. miracle, friu. meracul, galic. milagre, hiszp. milagro, hiszp. miráculo, niderl. mirakel, katal. miracle, katal. mirall, neap. miraculo, port. milagre, port. miráculo, prow. miracle, prow. miralh, rum. miracol, st.franc. mirail, st.franc. miracle, wł. miracolo

uwagi:

źródła: