miecznik (język polski) edytuj

 
miecznik (2.1)
 
mieczniki (2.2)
wymowa:
IPA[ˈmʲjɛʧ̑ʲɲik], AS[mʹi ̯ečʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. urzędnik odpowiedzialny za zbrojownię i noszenie miecza władcy; zob. też miecznik (urząd) w Wikipedii
(1.2) hist. tytularny urząd dworski
(1.3) rzem. wytwórca mieczy

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zool. zob. orka
(2.2) icht. Xiphias gladius[1], duża ryba drapieżna z górną szczęką przekształconą w długi szpikulec
odmiana:
(1.1-3)
(2.1-2)
przykłady:
(1.2) Miecznik poruszył się gwałtownie i przebódł go rozsrożonymi oczyma; na jagody wystąpiły mu czerwone plamy (…)[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) orka
(2.2) ryba miecz, włócznik
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) urząd
(1.2) tytuł
(1.3) płatnerz, rzemieślnik
(2.1) delfin
(2.2) ryba
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. miecz m, mieczyk m, mieczownik m, miecznikostwo n, mieczowanie n, mieczówka ż, miecznikowic m, miecznikówna ż, miecznikowa ż
forma żeńska mieczniczka ż
czas. mieczować ndk.
przym. mieczowaty, mieczowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też miecznik w Wikipedii
(2.2) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: płatnerz
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: orka
źródła:
  1.   Hasło „Xiphias gladius” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. 2,0 2,1   Hasło „miecznik” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. W. Reymont: Rok 1794