miazga

miazga (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmʲjazɡa], AS: [mʹi ̯azga], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bezkształtna masa powstała wskutek rozbicia, zgniecenia lub roztarcia czegoś

(1.2) bot. warstwa komórek u roślin drzewiastych znajdujących się między drewnem a łykiem; zob. też kambium w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	miazga
dopełniacz	miazgi
celownik	miazdze
biernik	miazgę
narzędnik	miazgą
miejscownik	miazdze
wołacz	miazgo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) miazga zęba • miazga zębowa

(1.2) miazga korkotwórcza

synonimy:

(1.2) kambium

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) masa

(1.2) tkanka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. miażdżyć ndk.

rzecz. zmiażdżenie n

związki frazeologiczne:

zetrzeć na miazgę, rozbić na miazgę, zgnieść na miazgę, zrobić miazgę z + D.

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pulp
• hiszpański: (1.1) pulpa ż, pasta ż; (1.2) cámbium m
• nowogrecki: (1.1) πολτός m, πούλπα ż; (1.2) μαλακός φλοιός m
• rosyjski: (1.1) пульпа ż

źródła:

miazga (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sok (drzewny)

(1.2) anat. limfa, chłonka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) stromová / rastlinná miazga • brezová / javorová miazga

synonimy:

(1.2) lymfa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miazgovnica ż, miazgovod m

przym. miazgový, miazgovitý

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: