mięsopust (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[mʲjɛ̃w̃ˈsɔpust], AS[mʹi ̯ẽũ̯sopust], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przest. zob. karnawał[1][2][3][4][5]
(1.2) przest. trzy ostatnie dni karnawału, okres wzmożonych zabaw[2][4][6][5]; zob. też mięsopust w Encyklopedii staropolskiej
(1.3) daw. przen. zabawa, hulanka[4]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) A waść to patrzysz jakby na teatrum w mięsopust![7]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) karnawał, przyzapuście
(1.2) ostatki, zapusty, kuse dni, reg. mięsopusty
(1.3) hulanka, biesiada, uczta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mięsopustnik m, mięsopustowanie n
czas. mięsopustować ndk.
przym. mięsopustny
związki frazeologiczne:
na mięsopusty wielkie rozpustyw mięsopusty żaden brzuch nie bywa pusty
etymologia:
st.pol.
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: karnawał
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ostatki
źródła:
  1.   Hasło „karnawał” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Hasła karnawał, mięsopust w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4.
  3. Karnawał w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 267.
  4. 4,0 4,1 4,2   Hasło „mięsopust” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 975.
  5. 5,0 5,1 Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. IV, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 678.
  6.   Hasło „mięsopust” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903.
  7. H. Sienkiewicz: Ogniem i mieczem