Wikisłownik

miąższ

miąższ (język polski)

edytuj
 
miąższ (1.1) owocu baobabu
wymowa:
‹miąsz›, IPA: [mʲjɔ̃w̃ʃ], AS: [mʹi ̯õũ̯š], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą • i → j  ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) miękka, wewnętrzna część owocu lub narządu[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikmiąższ
dopełniaczmiąższu
celownikmiąższowi
biernikmiąższ
narzędnikmiąższem
miejscownikmiąższu
wołaczmiąższu
przykłady:
(1.1) Dżdżystym rankiem gżegżółki i piegże, zamiast wziąć się za dżdżownice, nażarły się na czczo miąższu rzeżuchy i rzędem rzygały do rozżarzonej brytfanny.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. miąższość ż
przym. miąższowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *męzь lub prasł. *męzъ → 'mięsień, miąższ'[2]
uwagi:
(1.1) zobacz też:   Porada „miąższ” w: Poradnia językowa PWN.
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑   Hasło „miąższ” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑   Hasło „miąższ” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=miąższ&oldid=8401350”