mendicante

mendicante (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [mẽn̦.di.'kan̦.te]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) żebraczy, żebrzący

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) żebrak

rzeczownik, rodzaj żeński

(3.1) żebraczka

odmiana:

(1) (2) (3) lm mendicantes m/ż

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) órdenes mendicantes → zakony żebracze

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. mendigar

rzecz. mendicación ż, mendicidad ż, mendiga ż, mendigo m

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. mendīcans, mendicantis

uwagi:

źródła:

mendicante (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) żebrak

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mendicante (język włoski)

wymowa:

IPA: /men.di.'kan.te/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) żebrzący

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) żebrak

rzeczownik, rodzaj żeński

(3.1) żebraczka

odmiana:

(1.1) lp mendicante m ż; lm mendicanti m ż

(2.1) lp mendicante; lm mendicanti

(3.1) lp mendicante; lm mendicanti

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) kośc. ordini mendicanti → zakony żebrzące

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mendica ż, mendicità ż, mendico m

czas. mendicare

przym. mendico

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. mendicare

uwagi:

źródła: